Rosalía de Castro

Ola! 

Nesta semana celébrase o día de Rosalía de Castro porque  naceu un 24 de febreiro fai xa 180 anos.

Gustaríame que soubésedes algo máis desta muller que foi tan importante para Galicia.

Podedes pasar pola biblioteca para ler algún dos seus poemas pero tamén vos deixo algúns recursos onde vos podedes informar.

    

Fundación e casa museo
Biblioteca virtual Miguel de Cervantes
Galipedia

Pero sabes que os seus poemas foron moitas veces cantados?

Esta canción dedícalla  Uxía a Rosalía. Aparece nun libro de poemas musicados no que algunhas das poesías son de Rosalía.

ROSALÍA PEQUENIÑA


Rosalía pequeniña
soñaba con ser pirata

Ilustración de Marina Seoane

a pequena Rosalía
escribía na nosa fala.


A meniña silandeira
a da fala ben mainiña
pequeniña, pequeneira
unha meniña gaiteira.


Rosalía pequeniña
medio meiga, medio fada
ao pé da verde silveira
chamando pola alborada.


A rebelde e rebuldeira
non é musa nin postal
sube ás  ponlas das figueiras
e alí déitase a soñar.


Rosalía, Rosalía...

Rosalía pequeniña
vestida de moitas cores
que non canta nin ás pombas

Poema de Rosalía sobre ilustración de Marina Seoane

nin ás delicadas flores.


Rosalía, nena india
poeta dos nosos días
que pos no sentir do pobo
badaladas de alegría.


Rosalía pequeniña
medio meiga, medio fada
ao pé da verde silveira
chamando pola alborada.


A rebelde e rebuldeira
non é musa nin postal
sube ás ponlas das figueiras
e alí déitase a soñar.

Rosalía, Rosalía...

Rosalía, rosa, Rosalía
Rosalía, nosa rosa. 

Pero xa fai moitos anos Amancio Prada fixo famosos estes dous poemas que el

converteu en cantigas.

E para rematar:

Adiós, ríos; adiós fontes;                          Deixo amigos por estraños,

adiós, regatos pequenos;                           deixo a veiga polo mar,              adiós, vista dos meus ollos,                      deixo, en fin, canto ben quero...  non sei cando nos veremos.                     ¡Quén pudera non deixar...!

                        

 Miña terra, miña terra,                             Adiós, adiós, que me vou,

terra onde me eu criei,                              herbiñas do camposanto, 

hortiña que quero tanto                             donde meu pai se enterrou, 

figueiriñas que prantei,                             herbiñas que biquei tanto,
                                                                  terriña que nos criou.
                            

prados, ríos, arboredas,                             Xa se oien lonxe, moi lonxe,  

pinares que move o vento,                        as campanas do Pomar ;   

paxariños piadores,                                   para min, ¡ai !, coitadiño, 

casiña do meu contento,                           nunca máis han de tocar.  
     

muíño dos castañares,                               Xa se oien lonxe, máis lonxe...

noites craras de luar,                                 Cada balada é un dolor ;

campaniñas timbradoiras                          voume soio, sin arrimo...   

da igrexiña do lugar,                                 Miña terra, ¡adiós!, ¡adiós!. 

amoriñas das silveiras                              ¡Adiós tamén, queridiña...!  
que eu lle daba ó meu amor,                    ¡Adiós por sempre quizáis...!   

camiñiños antre o millo,                            Dígoche este adiós chorando  

¡adiós, para sempre adiós!                        dende a beiriña do mar.    

¡Adiós groria! ¡adiós contento!                Non me olvides, queridiña,  

¡Deixo a casa onde nacín,                         si morro de soidás...       

deixo a aldea que conozo                         Tantas légoas mar adentro...  

por un mundo que non vin!                      ¡Miña casiña! ¡meu lar!